Ξεπερνούν το 1 εκατ. οι δημόσιοι υπάλληλοι!

Περισσότερους από 750.000 δημοσίους υπαλλήλους αναμένεται να παρουσιάσει η απογραφή των μισθοδοτούμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό σύμφωνα με εκτιμήσεις της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, η οποία ολοκληρώνεται επισήμως σήμερα. Μέχρι αργά χθες το βράδυ είχαν απογραφεί 680.394 δημόσιοι υπάλληλοι.

    Σε αυτήν την πρώτη φάση απογράφηκαν οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι στα υπουργεία, τα ΝΠΔΔ και στους ΟΤΑ καθώς και οι συμβασιούχοι που υπηρετούν τις ημέρες της απογραφής. Στη δεύτερη φάση που θα ακολουθήσει το φθινόπωρο, θα απογραφούν οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, σε ΝΠΙΔ και σε δημοτικές επιχειρήσεις, οπότε αθροιστικά οι υπάλληλοι τοy δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα αναμένεται να ξεπεράσουν το 1.000.000.
    Υπηρεσιακοί παράγοντες αναφέρουν ότι υπάρχει περίπτωση να δοθεί μια τριήμερη παράταση προκειμένου να μην υπάρχει υποψία ότι δεν δόθηκε η δυνατότητα να απογραφεί κάθε υπάλληλος που πληρώνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η Γενική γραμματεία Πληροφοριακών συστημάτων αναμένεται να δημοσιοποιήσει την κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Εσωτερικών και Οικονομικών -εάν τελικώς υπογραφεί- για την παράταση στην ηλεκτρονική σελίδα www.apografi.gov.gr, εντός της σημερινής ημέρας.
    Αμέσως μετά το πέρας της απογραφής, θα ακολουθήσουν τρία επίπεδα διασταυρώσεων από τις διευθύνσεις διοικητικού, από τα ασφαλιστικά ταμεία και τέλος από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών. Σύμφωνα με στελέχη της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, θα ελεγχθούν καταρχήν δύο στοιχεία αβεβαιότητας: α) αν κάποιοι απογράφηκαν ενώ δεν έπρεπε (π.χ. συνταξιούχοι, υπάλληλοι ΝΠΙΔ κ.τ.λ.) και β) αν δεν έχουν απογραφεί υπάλληλοι που ήταν υπόχρεοι.
    Για τη δεύτερη κατηγορία προβλέπεται η διακοπή της μισθοδοσίας τους μέχρι να ολοκληρώσουν την απογραφή τους. Στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών αναφέρουν ότι με την απογραφή θα υπάρχει μια συνολική εικόνα του ανθρώπινου δυναμικού στο δημόσιο με στόχο την καλύτερη αξιοποίησή του, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η καταγραφή των υπαλλήλων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα θα αξιοποιηθεί για τη μετακίνηση προσωπικού σε οργανισμούς που έχουν ανάγκη, ενώ παράλληλα θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του Ενιαίου Μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων.
    Η Ενιαία Αρχή Πληρωμών, η οποία θα ξεκινήσει τη λειτουργία της από την 1η Νοεμβρίου, θα διαπιστώσει, μετά τη διασταύρωση των στοιχείων, ποιοι υπάλληλοι έχουν αδήλωτα εισοδήματα και θα μπορεί να «κόψει» αποδοχές που ξεπερνούν τα ανώτατα νόμιμα όρια έτσι όπως έχουν προσδιοριστεί από το Μνημόνιο που υπέγραψε η χώρα μας με την Τρόικα (ΔΝΤ, Ε.Ε. και ΕΚΤ).
    Την πρωτιά σε δημοσίους υπαλλήλους καταγράφει το υπουργείο Παιδείας, στο οποίο απογράφηκαν μέχρι τις 20 Ιουλίου 124.770 εργαζόμενοι. Παράλληλα καταγράφηκαν στις διευθύνσεις της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης 11.084 υπάλληλοι και στα ΝΠΔΔ του υπουργείου Παιδείας περισσότεροι από 3.000. Μέχρι και τις 20 Ιουλίου δεν είχαν απογραφεί εργαζόμενοι σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου του υπουργείου Δικαιοσύνης καθώς και σε Ταμεία Πρόνοιας.
     Το ποιός πραγματικά είναι ο σκοπός όλου αυτού του εγχειρήματος της Κυβέρνησης,κανείς δε ξέρει ακόμη! Σίγουρα,όμως,δεν αποτελεί έκπληξη ο τεράστιος αριθμός που προκύπτει από την απογραφή. Μακάρι να γλιτώσουμε χρήματα,έστω και τώρα,από τον κρατικό προυπολογισμό,χρήματα που πήγαιναν σε υπαλλήλους-"φαντάσματα" ή χρήματα που δεν αντιστοιχούσαν σε πραγματική υπηρεσία και εργασία. Αρκετά έχει πληρώσει αυτή η χώρα στους "βολεμένους" της!

Ευχαριστώ το imerisia.gr για τις χρήσιμες πληροφορίες.

Παρ'ολίγον αριστούργημα..!

Βαγδάτη, Καλοκαίρι του 2004. Οι μισές και πλέον απώλειες του αμερικανικού στρατού οφείλονται σε (αυτοσχέδιες ή μη) βόμβες, ενώ χιλιάδες είναι και οι Ιρακινοί που βρίσκουν εξαιτίας τους το θάνατο. Η επίλεκτη ομάδα πυροτεχνουργών του αμερικανικού στρατού μένει ακέφαλη, όταν ο αρχηγός της σκοτώνεται σε αποστολή ρουτίνας. Τη θέση του αναλαμβάνει με ανεξήγητη χαρά ο William James (Jeremy Renner). Οι παράτολμες μέθοδοι που υιοθετεί στις αποστολές τον κάνουν να μοιάζει απερίσκεπτος και ριψοκίνδυνος στα μέλη της υπόλοιπης ομάδας και ειδικότερα στους J.T. Sanborn (Anthony Mackie) και Owen Eldridge (Brian Geraghty). Μέσα στη δίνη του πολέμου και με το κλίμα να είναι φορτισμένο μεταξύ των μελών της, η ομάδα καλείται να καθαρίσει την ευρύτερη περιοχή εντός 38 ημερών.

Είχα ακούσει για τους παιάνες των Αμερικάνων, για τα 6 BAFTA και για τα άλλα βραβεία που έχει μαζέψει το «The Hurt Locker»,και φυσικά για το θρίαμβο των όσκαρ,και αναρωτιόμουν αν ξεκινώ να δω την ταινία με την ψυχολογία πως θα δω ένα αριστούργημα και για το αν θα το κρίνω πολύ πιο αυστηρά απ' ότι θα έπρεπε, όντας δηλαδή κάπως προκατειλημμένη. Όταν η ταινία είχε φτάσει στη μέση, κατάλαβα ότι όποια προκατάληψη κι αν είχα δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην προσπάθεια της ταινίας να με κερδίσει.
 Όχι η ταινία δεν είναι αριστούργημα. Αλλά η σκηνοθεσία της Kathryn Bigelow δεν σου αφήνει περιθώρια για ριζική αμφισβήτηση. Τα πλάνα της, μακρινά ή κοντινά, με zoom in και zoom out, με όποιο κεντράρισμα κι αν κάνουν, έχουν μια γοητεία και μια προσοχή που δεν μπορείς να τα αγνοήσεις. Έχει στήσει την κάμερα απέναντι από την δράση ξέροντας πότε να αιχμαλωτίσει τη στιγμή που έχει σημασία, τη στιγμή που έχει σειρά και αλληλουχία, την εικόνα που μιλάει από μόνη της.

Στο δραματουργικό της μέρος το «The Hurt Locker» μπορεί να κουράσει. Δεν αφήνει όμως ούτε κενά, ούτε και κάτι άλλο να ξεφύγει και να χαθεί. Έχει τον τρόπο (κυρίως σκηνοθετικά) και το θέμα που θα σου εμφυσήσει την αγωνία που κρύβει κάθε σεκάνς, την ένταση που βιώνει κάθε χαρακτήρας της. Ίσως χάνει πόντους στον κυκλικό της ιστό, κάτι όμως που δεν έχει τόσο μεγάλη δυναμική ώστε να σε απογοητεύσει. Σε καμία περίπτωση.
Μου θύμισε λίγο το «Lebanon». Όλη αυτή η έντονη 'κλεισούρα' του, υπάρχει και εδώ. Όχι βέβαια στην υλιστική παρουσία του τάνκ. Υπάρχει νοερά όμως παντού. Από την αρχή με το 'ο πόλεμος είναι ναρκωτικό', θέτει εαυτόν σε ένα περιθώριο. Ακόμα και στην συνέχεια όταν ο Jeremy Renner προσπαθεί να αφοπλίσει τις βόμβες, είναι λες και βρίσκεται σε ένα πλαίσιο, κλειστό, μόνος του χωρίς κανέναν γύρω του, αυτός και η βόμβα.
Πραγματικά άψογη η σκηνοθετική απόδοση της Bigelow, σε μια ματιά στο Ιράκ μέσα από τα μάτια του στρατιώτη και όχι της ηγεσίας και των πολιτικών ατασθαλιών. Καλό φινάλε και πολύ καλή ερμηνεία από τον Jeremy Renner. Το μόνο κρίμα είναι η ελάχιστα κουραστική αντίστροφη μέτρηση και οι μερικές φορές εξαιρετικά φετιχιστικοί διάλογοι. Παρ' ολίγον αριστούργημα...
 
Ευχαριστώ για τις χρήσιμες πληροφορίες το cinemanews.gr .

Καλοκαιρινές διαθέσεις!

   

    Ποιός από εσάς δεν έχει χαλαρώσει,τώρα ή ως παιδί,με τα φιλαράκια του,με ένα επιτραπέζιο; Από την πιο διαδεδομένη "Μονόπολη" ως το πιο εξειδικευμένο "Σκάκι" ή τον κλασσικό "Γκρινιάρη". Αγαπημένα,διασκεδαστικά και δημιουργικά,είναι τα αγαπημένα μου παιχνίδια,που γεμίζουν ατέλειωτες ώρες μόνο με το πρώτο ρίξιμο του ζαριού!
    Επιτραπέζιο ονομάζεται κάθε παιχνίδι που παίζεται σε ταμπλό. Μπορούν να συμμετέχουν 2 ή περισσότερα άτομα και κύριος σκοπός είναι η διασκέδαση και, σε άλλες περιπτώσεις, η αποκόμιση γνώσεων ή η νοητική άσκηση. Ο ανταγωνισμός που πολλές φορές υπάρχει είναι σημαντικό στοιχείο στην εξέλιξη του παιχνιδιού, ένας πιο γενικός όρος θα ήταν η ευγενής άμιλλα. Υπάρχουν διαφόρων ειδών επιτραπέζια παιχνίδια, που κυρίως διακρίνονται σε κλασικά και σύγχρονα. Στα σύγχρονα επιτραπέζια παιχνίδια κατατάσσονται και τα παιχνίδια ερωτήσεων.

    Όσον αφορά τα κλασσικά και πιο παλιά παιχνίδια,θα μπορούσα να αναφέρω ως πιο "πολυπαιγμένα" το σκάκι,το τάβλι,το φιδάκι,το γκρινιάρη, την τρίλιζα και τη ντάμα. Έπειτα,τα επιτραπέζια εξελίχθηκαν και φτάσαμε να παίζουμε με μανία και ενθουσιασμό Μονόπολη, Σκραμπλ, Τρίβιαλ και Ταμπού.
    Κι αν νομίζετε ότι τα επιτραπέζια είναι παιχνίδια των τελευταίων ετών,γελιέστε! Η λέξη σκάκι προέρχεται από την ιταλική scacco η οποιά όμως προέρχεται από τα περσικά. Παιχνίδια σχετιζόμενα με το σκάκι παίζονταν ήδη από την μακρυνή αρχαιότητα στην περιοχή από την Ελλάδα και την Αίγυπτο ως και την Κίνα. Όλες οι χώρες που βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή διεκδικούν την καταγωγή του παιχνιδιού. Ένα τέτοιο παιχνίδι είχε φτάσει και στους Κέλτες ήδη πριν την Ρωμαϊκή κατάκτηση. Το σκάκι είχε ήδη αποκτήσει την τελική σύγχρονή του μορφή στην δυτική Ευρώπη τον 15ο αιώνα. Οι μεταβολές των κανόνων τους τελευταίους πέντε αιώνες έχουν γενικά να κάνουν με την διαιτησία των αγώνων και όχι με το ίδιο το παιχνίδι. Πολύ αρχαιότερα στο Βυζάντιο παιζόταν μια παραλλαγή του παιχνιδιού, το γνωστό ζατρίκιον. Το παιχνίδι αυτό πιθανότατα ήρθε κατευθείαν από τους Πέρσες. Παρόλο που το ζατρίκιο είναι πολύ αρχαιότερο από το σκάκι στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν είναι ο άμεσος πρόγονος του σύγχρονου σκακιού. Ο άμεσος πρόγονος του σκακιού ήρθε στην δυτική Ευρώπη από τους Άραβες. Οι Άραβες με την σειρά τους είχαν πάρει το παιχνίδι επίσης από τους Πέρσες. Παλιότερα πολύ δημοφιλής ήταν η θεωρία ότι το σκάκι γενικά κατάγεται από ένα ινδικό παιχνίδι, το τσατούραγκα (chaturanga) περίπου το 600 μ.Χ., αλλά οι αποδείξεις θεωρούνται πια αδύναμες. Ακόμα και έτσι η Ινδία είναι πολύ δημοφιλής υπόθεση για την καταγωγή του σκακιού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι από το αραβικό σκάκι οι κινήσεις του ίππου, του πύργου, του βασιλιά και σε μεγάλο βαθμό των πιονιών παραμμένουν αναλλοίωτες.
    Από την άλλη,το τάβλι στην αρχική του μορφή είναι το αρχαιότερο στην ιστορία των επιτραπέζιων παιχνιδιών γενικά. Εχει τις ρίζες του στην Μεσοποταμία, στην αρχαία Περσική αυτοκρατορία, γύρω στο 2600 π.Χ. Ανασκαφές στους βασιλικούς τάφους στην πόλη Ur της Μεσοποταμίας μεταξύ του 1922 και 1934 από τον Αγγλο αρχαιολόγο Leonard Wooley, έβγαλαν στην επιφάνεια πέντε διακοσμημένα ξύλινα επιτραπέζια παιχνίδια, τα οποία έχουν αρκετές ομοιότητες με το σημερινό τάβλι και αποτελούν τα αρχαιότερα επιτραπέζια παιχνίδια που έχουν σωθεί μέχρι σήμερα. Μερικά χρόνια αργότερα απο αυτή την ανακάλυψη στην Ur, αρχαιολόγοι βρήκαν ένα παρόμοιο παιχνίδι σε κάποιο άλλο μέρος της Μεσοποταμίας.Κάτω απ' αυτό βρέθηκαν δύο σετ από πούλια και ζάρια τεσσάρων πλευρών. Κάθε παίχτης είχε επτά πούλια και έριχνε έξι ζάρια.
    Σήμερα γνωρίζουμε δύο συγκεκριμένα παιχνίδια που παίζονταν στην αρχαία Ελλάδα. Το πρώτο είναι οι "Πόλεις", ένα παιχνίδι μάχης, στο οποίο δεν χρησιμοποιούσαν ζάρια. Το δεύτερο είναι το "Γραμμαί" ή "Διαγραμμισμός", ένα παιχνίδι ταχύτητας, που παιζόταν με ζάρια.
    Γνωρίζετε ποιο είναι το πιο πολυβραβευμένο παιχνίδι στην ιστορία των επιτραπέζιων παιχνιδιών; Λέγεται Blokus, έχει πάρει σχεδόν ό,τι βραβείο έχει ποτέ θεσπιστεί για επιτραπέζιο παιχνίδι σε όλο τον κόσμο και κυκλοφορεί και σε Ελληνική έκδοση. Το Blokus είναι ένα παιχνίδι συνδυασμών, βασισμένο σε μια πολύ απλή, αλλά εξαιρετική ιδέα: Σε ένα τετραγωνισμένο ταμπλό, οι παίκτες προσπαθούν να βάλουν όσα περισσότερα από τα πλακίδιά τους, εμποδίζοντας ταυτόχρονα τους συμπαίκτες τους να κάνουν το ίδιο. Τα πλακίδια είναι διαφόρων σχημάτων,θυμίζουν λίγο Tetris,οπότε θέλει σκέψη για να βρείτε πώς θα μπορέσετε να τα τοποθετήσετε. Μια παρτίδα δεν κρατάει πάρα πολύ,έχει ωραιότατη στρατηγική και δε βασίζεται στην τύχη.

    Ό,τι κι αν διαλέξετε λοιπόν,οικογενειακό ή ατομικό,στρατηγικής ή τύχης,jenga ή mastermind,μη διστάσετε να προτείνετε στην παρέα σας ένα γύρο από το αγαπημένο σας επιτραπέζιο παιχνίδι,το απόγευμα με τον καφέ. Είμαι σίγουρη πως δε θα χρειαστεί χρόνος για να τους πείσετε!
Καλά να περνάτε!!!

 

Τον ίδιο το Θεό...

"Κοίταξέ με δυο φορές
μια στα μάτια, μια στα χείλη
η αλήθεια σου μικρή
ένα δάκρυ σου έχει φύγει...."

    Και κάπως έτσι,μετά από 2ωρη αναμονή,πραγματοποιήθηκε κι αυτή η συναυλία των Μπλε,χθες βράδυ σε beach bar ,στην παραλία Παναγοπούλας,στην Πάτρα.

Για μένα,η άψογη ερμηνεία,η ροκ διάθεση και το εναλλακτικό στυλ δεν αποτέλεσαν παρά μια ευχάριστη επιβεβαίωση της δίκαιης προτίμησής μου στο συγκεκριμένο συγκρότημα τόσα χρόνια! Κι από ότι κατάλαβα,όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί την ίδια άποψη έχουν.

    Η αλήθεια είναι ότι ξενέρωσα αρκετά με την καθυστέρηση,αφού σε όλη τη διαφημιστική προώθηση της εμφάνισης η ώρα έναρξης ήταν 22.00 και κόντεψε να φτάσει 24.00 για να ξεκινήσει,αλλά επιφυλλάσομαι για το ποιός ευθύνεται,καθώς το γκρουπ το έχω δει και παλιότερα στην Πάτρα χωρίς καμμία καθυστέρηση εκείνη τη φορά.

    Γεγονός είναι πως φέτος στην πόλη μας εκδηλώνονται πολλές ενδιαφέρουσες συναυλίες και για όλες τις.."τσέπες",πράγμα πολύ σημαντικό στους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε.

    Δυστυχώς,προσωπικά,δεν έχω υλικό από τη χθεσινή συναυλία αλλά σας βεβαιώ ότι ήταν υπέροχα! Η μπάντα μάγεψε για άλλη μια φορά,ερμηνεύοντας όλες τις γνωστές τους επιτυχίες,όπως το δημοφιλές και υπέροχο "Τον ίδιο το Θεό" και το "Δε θέλω", γνωστές σύγχρονες ροκιές κι όχι μόνο,τραγούδια δικά τους και άλλων συγκροτημάτων της εγχώριας και διεθνούς εναλλακτικής ροκ σκηνής.

    Για την ιστορία, οι Μπλε είναι μουσικό συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη. Τα μέλη του συγκροτήματος αποτελούν ο Γιώργος Παπαποστόλου(manager, σύνθεση, φωνή, φωνητικά), ο Γιώργος Παρώδης (στίχοι), η Νατάσσα Αλεξίου (βιολί) και η Τζώρτζια Κεφαλά (φωνή).

Οι Μπλε ουσιαστικά γεννήθηκαν μετά την γνωριμία του Γιώργου Παπαποστόλου και του Γιώργου Παρώδη με την Θεοδοσία Τσάτσου στη Θεσσαλονίκη. Η Θεοδοσία Τσάτσου ήταν η πρώτη ερμηνεύτρια του συγκροτήματος, και σε αυτήν ανήκουν τα φωνητικά του παρθενικού δίσκου Ενοχές του 1996. Μετά την απόφασή της να αποχωρήσει και να ακολουθήσει σόλο καριέρα, οι Μπλε συνεργάστηκαν με επιτυχία με την Τζώρτζια Κεφαλά και την Melody για τα φωνητικά (δίσκος Μπλε, 1998), με την πρώτη να αποτελεί πλέον την κύρια ερμηνεύτρια του γκρουπ. Συνολικά, οι Μπλε χαρακτηρίζονται σαν ένα αρκετά πρωτότυπο γκρουπ για τα δεδομένα της σύγχρονης ελληνικής σκηνής, αφού κατάφεραν να συνδυάσουν ποπ-ροκ στοιχεία με έντονες πινελιές από μπλουζ, φανκ αλλά και τζαζ, ενώ ταυτόχρονα σημείωσαν αξιοπρόσεκτη εμπορική επιτυχία.

Η δισκογραφία τους ,μέχρι πριν το τελευταίο "Μια φορά κι ένα καιρό",είναι τα άλμπουμ Ενοχές (1996) ,Μπλε (1998) ,Έλα να δεις (2000) ,Στα μαύρα έχω ντυθεί (2002) ,Έτσι θέλω εγώ να ζω (2004) ,Όνειρα σου τραγουδάω (2006) και τα singles,Ποιός νοιάζεται για μας (1996) ,Κόλα Κόκα (1999) ,Κόκκινο Φιλί (2000) ,Πιάνω φωτιά (2002) ,Δε Θέλω (2002) ,Δεν Ξέρεις πόσο (2003) ,Τον Ίδιο το Θεό (2006).

Κλείνω με μια αφιέρωση που θα μου επιτρέψετε να σας αποκρύψω τις λεπτομέρειες. Από ζωντανή εμφάνιση των Μπλε το 2006, το αγαπημένο μου κομμάτι..Τον ίδιο το Θεό..

Χαίρετε!